Niets

Gek is dat...   Op een zaterdagavond even helemaal niets. En dan ook echt niets, gewoon een pure en lege zaterdagavond. Ik ken dat helemaal niet. Kende. Alleen op de bank, voor de tv een beetje zitten staren. En ik vermaak me prima, wonder boven wonder. Dat had ik dat niet voor mogelijk gehouden een klein poosje geleden, maar toch zat ik prima alleen op de bank.   En voor ik het wist zat ik ook prima alleen achter de laptop. Sterker nog, ik vind het heerlijk om te kunnen doen en laten wat ik wil. Wat een vrijheid, wat een genot. Zelfs nadat ik Hem nog aan de telefoon had, vanmiddag, wilde dat euforische gevoel van zelfstandigheid niet weggaan. Dus heb ik mijn 'date' afgezegd en zit ik nu heerlijk achter de laptop. Alleen.   Gek blijft het wel een beetje. Mag ik er wel van genieten, of hoor ik me nu rot te voelen? Ik weet het niet, maar er lang over nadenken heeft geen zin. Ik denk zo veel, dat ik meestal vergeten ben waar ik nou precies over na moest denken. Dus ga ik het van me af schrijven. Schrijven wat ik denk: woorden gebruiken om mijn gedachten te vereeuwigen. Opdat ik er naar terug kan kijken, als was het door een ander geschreven. Ik hoef me niks meer te herinneren, maar ik kan het lezen en er dan, heerlijk alleen, over na zitten denken. Over hoe gek dat is eigenlijk wel niet is... L.

.

Voorheen stond ver van me af, zolang het me niet interesseerde of boeide. Mijn leven is namelijk leuk, met alle kleine drama’s er omheen. Ik heb vrienden en vriendinnen genoeg, dacht ik. Maar sinds ik ben gaan nadenken over mijn leven, is alles veranderd. Of misschien is alles wel hetzelfde gebleven, maar ben ik veranderd. Het lijkt alsof alles om me heen draait. Niet om mij heen, maar letterlijk: ik sta toe te kijken in het stiltepunt terwijl er een wereld van chaos als een tornado om me heen draait. Ik vind het doodeng. En dan zul je net zien...